به _قلم_ خودم
زندگی به سبک علما
مرحوم حضرت آیه الله العظمی آقای بروجردی، مرجع وقت جهان تشیع (ره) درآن زمانی که در شهرستان بروجرد بودند، نذر کردند که اگر خشم و عصبانیت خود را کنترل نکنند و به افراد تندی نمایند یکسال روزه بگیرند، یک روز هنگام مباحثه علمی با یکی از شاگردان خود به خاطر این که آن شاگرد، مطالب غیر منطقی و بی ارتباط با موضوع بحث می گفت ، طاقت نیاورد و نسبت به او تندی نمودند.و در این جا بود که نذر آقای بروجردی شکسته شد. بعد یکسال روزه گرفتند تا نذر خود را اداء کنند.
روزی مرحوم آیت الله حاج شیخ جعفر کاشف الغطاء مبلغی را بین فقراء در اصفهان تقسیم کرد، پس از اتمام پول، به نماز جماعت ایستاد.در بین دو نماز که مشغول خواندن تعقیبات بود سیّدی فقیر جلو آمد، تا در مقابل امام جماعت رسید، گفت: ” ای شیخ!مال جدّم، خمس را بده." آقای کاشف الغطاء پاسخ داد:"قدری دیر آمدی .متاسفانه چیزی باقی نمانده است.” سید با کمال جسارت و گستاخی آب دهان به ریش شیخ انداخت .شیخ هیچ گونه عکس العملی نشان نداد بلکه به نماز گزاران اعلام نمود: “هرکس ریش شیخ را دوست دارد به سیّد کمک کند” و خودش پولی را جمع کرده و به او داد.